De jonge jaren
Behalve natuurlijk tijdens de Lauwse carnaval speelden De Druppels in die tijd tijdens Brabantse braderieën, in de Halfvastenoptochten te Zeeland en met kerstmis verkleed als kerstmannen.
De Druppels waren destijds gekleed in zwart-witgeruite jasjes. Meestal werden deze gecombineerd met een witte sjaal en pet, maar som ook met andere accessoires. De jasjes hebben het uitgehouden tot begin jaren ’90, maar ze zijn nog niet vergeten. Voor speciale gelegenheden komen ze nog eens uit de kast, bijvoorbeeld bij de optredens van Hoge Noot en bij de televisieopnames voor Piet van Vliet.
De jasjes werden vervangen door rode kielen met, even later, zwarte petten. Rond deze tijd werd ook het logo geboren: het vrolijk zwaaiend druppeltje. Dat logo werd met de hand achterop de kiel genaaid. Het zwart-witte ruitje kwam in het logo terug. De rode kielen waren bijna onverwoestbaar, maar na een poosje wilden De Druppels wel weer eens wat anders en er kwamen rode slipjassen. Samen met de gekleurde streepjesbroek en het gele shirt vormde het een kleurig geheel.
De witte sjaal en de zwarte pet bleven onderdeel van het kostuum. De gekleurde broek viel al snel af. Hij zat niet lekker en het gebrek aan broekzakken maakte hem onpraktisch. Een blauwe spijkerbroek kwam ervoor in de plaats. De rode jas werd nog regelmatig afgewisseld met de rode kiel, die bijvoorbeeld tijdens de boerenbruiloften nog erg toepasselijk was.
In de jaren ’90 vonden vele gedenkwaardige optredens plaats. Zoals een optreden in een chique hotel in Noordwijk voor een schoolreünie van Jacques de Kok. Helaas kwamen De Druppels onderweg naar Noordwijk in een file terecht. Ze hebben toen de instrumenten uitgepakt en hebben van het Prins Clausplein de meest ingewikkelde polonaise van Nederland gemaakt.
Een ander bijzonder optreden was bij tolvrijmaken van de tolbrug. Het was eind december 1995 aardig wat graden onder nul en met de wind op de brug was de gevoelstemperatuur nog lager. Dankzij enkele Jägermeistertjes vroren de instrumenten niet vast.